Θρύλος της αυτοκίνησης, οδηγός αγώνων και δημιουργός της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας Ferrari. Γεννήθηκε στη Μόντενα στις 18 Φεβρουαρίου 1898.
Ο πατέρας του Αλφρέντο ήταν ιδιοκτήτης μηχανουργείου και του εμφύσησε την αγάπη για τους αγώνες αυτοκινήτου. Όταν σε ηλικία 10 χρόνων παρακολούθησε την κόντρα των Βιτσέντσο Λάντσια και Φελίπε
Νατσάρο στο ράλι της Μπολόνια, πήρε την απόφαση για το τι θα γίνει. Φόρτωσε τα μαθήματα στον κόκκορα και περίμενε τη μεγάλη ώρα.Εν τω μεταξύ, ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Έντζο κλήθηκε νωρίς στα όπλα. Κατατάχθηκε στο ιππικό με την ειδικότητα του πεταλωτή αλόγων. Μεσούντος του πολέμου, το 1916, το κακό χτύπησε την οικογένειά του. Ο πατέρας του και ο αδελφός του πέθαναν από επιδημία γρίπης με διαφορά λίγων μηνών ο ένας από τον άλλο. Ο Έντζο πήρε αμέσως απολυτήριο.
Χωρίς πόρους, αφού η πατρική επιχείρηση είχε κλείσει, αναζήτησε μάταια δουλειά στη FIAT. Η μοίρα θα το φέρει, ώστε οι δρόμοι τους να συναντηθούν λίγα χρόνια αργότερα. Τον δέχθηκε μια μικρή εταιρεία, η CMN, και ο Φεράρι άρχισε να τρέχει σε αγώνες με τα αυτοκίνητά της από τις 5 Οκτωβρίου 1919, χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Οι εικονιζόμενοι Enzo Ferrari, Niki Lauda και Luca Di Montezemolo
Το 1920 άφησε τη CMN για την Alfa Romeo. Άρχισε να διακρίνεται στους αγώνες και να αποσπά τα πρώτα του βραβεία. Το 1924 ήταν ένας πολλά υποσχόμενος οδηγός αγώνων, αλλά χωρίς καμία εξήγηση σταμάτησε να τρέχει και αφοσιώθηκε στο τεχνικό τμήμα της εταιρείας. Θα επανέλθει περιστασιακά τα επόμενα χρόνια, αλλά θα εγκαταλείψει οριστικά τη δράση με τη γέννηση του γιου του Ντίνο το 1932. To 1929 ιδρύει τη Scuderia Ferrari (Στάβλος Φεράρι), που αποτέλεσε τον αγωνιστικό βραχίονα της Alfa Romeo. Την εποχή της ακμής της τη δεκαετία του '30, η ομάδα απασχολούσε 50 οδηγούς αγώνων, που συμμετείχαν στην εξέλιξη των αυτοκινήτων της και στους αγώνες. Όμως, η αγωνιστική της παρουσία ήταν φτωχή, αφού εκείνη την περίοδο κυριαρχούσαν οι γερμανικές Auto Union (μετέπειτα Audi) και Mercedes.
Το 1937, η Αlfa Romeo τον υποβίβασε ιεραρχικά και ο Έντζο Φεράρι αποχωρίστηκε το δημιούργημά του. Το 1940 ίδρυσε την Auto-Avio Construzioni, μια εταιρεία που προμήθευε με ανταλλακτικά αγωνιστικές ομάδες, αλλά και τον ιταλικό στρατό του Μουσολίνι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς μετέφερε την έδρα των επιχειρήσεών του από τη Μόντενα στο γειτονικό Μαρανέλο.
Ένα αυτοκίνητο φόρος τιμής στον Πατέρα της Ferrari. Το έργο του στον κόσμο της αυτοκίνησης, ανεκτίμητο!
Το 1945 ο Φεράρι προσπάθησε να αποτινάξει το φασιστικό του παρελθόν και να ξεκινήσει μια νέα καριέρα. Ίδρυσε τη Ferrari S.P.A, που κατασκεύαζε αγωνιστικά και πολυτελή σπορ αυτοκίνητα. Η εταιρεία έκανε μεγάλο όνομα και απέκτησε μυθικές διαστάσεις με τις νίκες στα μεγάλα ράλι (Le Μans, Mille Migla) και τη Φόρμουλα 1, αλλά και με τα αυτοκίνητα παραγωγής, που έγιναν σημείο αναφοράς για τις καινοτομίες και την κομψότητά τους. Το 1956 ο Έντζο Φεράρι βίωσε μία ακόμη προσωπική τραγωδία. Έχασε, σε ηλικία 24 ετών, τον γιο του Έντζο από μια σπάνια ασθένεια. Από τότε και για τα επόμενα 32 χρόνια της ζωής του κυκλοφορούσε πάντα με γυαλιά ηλίου κατά τη διάρκεια της ημέρας, για να τιμήσει τη μνήμη του.
Τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα της Ferrari τη δεκαετία του '60 δεν άφησαν ασυγκίνητη τη FIAT, η οποία εξαγόρασε ένα τμήμα του μετοχικού της κεφαλαίου. Η προσφορά των 18 εκατομμυρίων δολαρίων της Ford απορρίφθηκε από τον Φεράρι και το 1969 το δημιούργημά του πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ανιέλι. Ο Έντζο Φεράρι παρέμεινε στο τιμόνι της εταιρείας για δύο ακόμη χρόνια και το 1971 συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε στις 14 Αυγούστου 1988.
Πηγή: www.sansimera.gr
Ο πατέρας του Αλφρέντο ήταν ιδιοκτήτης μηχανουργείου και του εμφύσησε την αγάπη για τους αγώνες αυτοκινήτου. Όταν σε ηλικία 10 χρόνων παρακολούθησε την κόντρα των Βιτσέντσο Λάντσια και Φελίπε
Νατσάρο στο ράλι της Μπολόνια, πήρε την απόφαση για το τι θα γίνει. Φόρτωσε τα μαθήματα στον κόκκορα και περίμενε τη μεγάλη ώρα.Εν τω μεταξύ, ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Έντζο κλήθηκε νωρίς στα όπλα. Κατατάχθηκε στο ιππικό με την ειδικότητα του πεταλωτή αλόγων. Μεσούντος του πολέμου, το 1916, το κακό χτύπησε την οικογένειά του. Ο πατέρας του και ο αδελφός του πέθαναν από επιδημία γρίπης με διαφορά λίγων μηνών ο ένας από τον άλλο. Ο Έντζο πήρε αμέσως απολυτήριο.
Χωρίς πόρους, αφού η πατρική επιχείρηση είχε κλείσει, αναζήτησε μάταια δουλειά στη FIAT. Η μοίρα θα το φέρει, ώστε οι δρόμοι τους να συναντηθούν λίγα χρόνια αργότερα. Τον δέχθηκε μια μικρή εταιρεία, η CMN, και ο Φεράρι άρχισε να τρέχει σε αγώνες με τα αυτοκίνητά της από τις 5 Οκτωβρίου 1919, χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Οι εικονιζόμενοι Enzo Ferrari, Niki Lauda και Luca Di Montezemolo
Το 1920 άφησε τη CMN για την Alfa Romeo. Άρχισε να διακρίνεται στους αγώνες και να αποσπά τα πρώτα του βραβεία. Το 1924 ήταν ένας πολλά υποσχόμενος οδηγός αγώνων, αλλά χωρίς καμία εξήγηση σταμάτησε να τρέχει και αφοσιώθηκε στο τεχνικό τμήμα της εταιρείας. Θα επανέλθει περιστασιακά τα επόμενα χρόνια, αλλά θα εγκαταλείψει οριστικά τη δράση με τη γέννηση του γιου του Ντίνο το 1932. To 1929 ιδρύει τη Scuderia Ferrari (Στάβλος Φεράρι), που αποτέλεσε τον αγωνιστικό βραχίονα της Alfa Romeo. Την εποχή της ακμής της τη δεκαετία του '30, η ομάδα απασχολούσε 50 οδηγούς αγώνων, που συμμετείχαν στην εξέλιξη των αυτοκινήτων της και στους αγώνες. Όμως, η αγωνιστική της παρουσία ήταν φτωχή, αφού εκείνη την περίοδο κυριαρχούσαν οι γερμανικές Auto Union (μετέπειτα Audi) και Mercedes.
Το 1937, η Αlfa Romeo τον υποβίβασε ιεραρχικά και ο Έντζο Φεράρι αποχωρίστηκε το δημιούργημά του. Το 1940 ίδρυσε την Auto-Avio Construzioni, μια εταιρεία που προμήθευε με ανταλλακτικά αγωνιστικές ομάδες, αλλά και τον ιταλικό στρατό του Μουσολίνι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς μετέφερε την έδρα των επιχειρήσεών του από τη Μόντενα στο γειτονικό Μαρανέλο.
Ένα αυτοκίνητο φόρος τιμής στον Πατέρα της Ferrari. Το έργο του στον κόσμο της αυτοκίνησης, ανεκτίμητο!
Το 1945 ο Φεράρι προσπάθησε να αποτινάξει το φασιστικό του παρελθόν και να ξεκινήσει μια νέα καριέρα. Ίδρυσε τη Ferrari S.P.A, που κατασκεύαζε αγωνιστικά και πολυτελή σπορ αυτοκίνητα. Η εταιρεία έκανε μεγάλο όνομα και απέκτησε μυθικές διαστάσεις με τις νίκες στα μεγάλα ράλι (Le Μans, Mille Migla) και τη Φόρμουλα 1, αλλά και με τα αυτοκίνητα παραγωγής, που έγιναν σημείο αναφοράς για τις καινοτομίες και την κομψότητά τους. Το 1956 ο Έντζο Φεράρι βίωσε μία ακόμη προσωπική τραγωδία. Έχασε, σε ηλικία 24 ετών, τον γιο του Έντζο από μια σπάνια ασθένεια. Από τότε και για τα επόμενα 32 χρόνια της ζωής του κυκλοφορούσε πάντα με γυαλιά ηλίου κατά τη διάρκεια της ημέρας, για να τιμήσει τη μνήμη του.
Τα οξυμένα οικονομικά προβλήματα της Ferrari τη δεκαετία του '60 δεν άφησαν ασυγκίνητη τη FIAT, η οποία εξαγόρασε ένα τμήμα του μετοχικού της κεφαλαίου. Η προσφορά των 18 εκατομμυρίων δολαρίων της Ford απορρίφθηκε από τον Φεράρι και το 1969 το δημιούργημά του πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ανιέλι. Ο Έντζο Φεράρι παρέμεινε στο τιμόνι της εταιρείας για δύο ακόμη χρόνια και το 1971 συνταξιοδοτήθηκε. Πέθανε στις 14 Αυγούστου 1988.
Πηγή: www.sansimera.gr
