Η Michele Mouton, η τελευταία γυναίκα που κατάφερε και πρώτευσε στην κορυφαία σκηνή του παγκόσμιου motorsport, αποτελεί ένα ίνδαλμα για τα ανερχόμενα κορίτσια του σήμερα αλλά ίσως και την πιο διαχρονική προσωπικότητα από την θρυλική εποχή του Group B.
Όταν πρωτοσκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε μια σειρά αφιερωμάτων στην ‘χρυσή εποχή’ των αγώνων ράλι, τότε που τα «θηρία» της κατηγορίας Group B «κατάπιναν» τις ειδικές διαδρομές, το κοινό άνοιγε σαν βεντάλια
για να περάσουν οι ηρωικοί οδηγοί και το WRC είχε δικαιωματικά μεγαλύτερη προβολή κι από την Formula 1, ο πρώτος άνθρωπος που μας ήρθε κατά νου, συμβολίζοντας τρόπον τινά εκείνη την εποχή εκείνη, δεν ήταν κάποιος από τους πέντε άνδρες παγκόσμιους πρωταθλητές, αλλά μια κοπέλα. Μια κοπέλα που άφησε το στίγμα της ανεξίτηλο στον χώρο των ράλι και αποτελεί μέχρι και σήμερα μία από τις πιο διαχρονικά σπουδαίες προσωπικότητες σε ολόκληρο τον κόσμο του motorsport. Η Michele Mouton.
Η Mouton ξεκίνησε την καριέρα της ως συνοδηγός, σύντομα όμως δοκίμασε την τύχη της στο αριστερό μπάκετ μίας Alpine A110 και κάπως έτσι ξεκίνησε να χτίζει τον θρύλο μιας καριέρας βγαλμένη από παραμύθια χωρίς πρίγκιπες αλλά με μπόλικη λάσπη, βατράχους και νεράιδες. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Γαλλίδας οδηγού ήρθε το 1975, επτά ολόκληρα χρόνια πριν η FIA πάρει την τολμηρή απόφαση να αλλάξει τους κανονισμούς για τα rallycars και να εισάγει τα τρομακτικά και ανεξέλεγκτα αυτοκίνητα της εποχής του Group B. Τότε, η Mouton συμμετείχε για πρώτη -και τελευταία- φορά στις 24 Ώρες του Le Mans, μαζί με άλλες δύο γυναίκες, την Christine Dacremont και την Marianne Hoepfner, στο πλευρό των οποίων πήρε την νίκη στην κατηγορία των δίλιτρων πρωτοτύπων οδηγώντας ένα Moynet LM 75.
Η μοίρα όμως της Mouton την έφερε σύντομα ξανά στις ειδικές διαδρομές και τα βουνά των αγώνων ράλι, εκεί όπου άλλωστε και μεγαλούργησε λίγα χρόνια αργότερα. Πάντα στο τιμόνι της Alpine που της είχε αγοράσει ο πατέρας της, έκανε μερικές εντυπωσιακές εμφανίσεις στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ως ιδιωτική συμμετοχή και «ανάγκασε» την Fiat να της προσφέρει εργοστασιακό συμβόλαιο για το 1977. Η Mouton δεν ήταν ενθουσιασμένη με τον χειρισμό του 131 Abarth που είχε στα χέρια της, περιγράφοντάς το ως «περισσότερο φορτηγό, παρά αυτοκίνητο». Παρ’ όλα αυτά όμως, κατάφερε να τερματίσει δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, πίσω από τον συμπατριώτη της Bernard Darniche, που οδηγούσε μία Lancia Stratos. Τα χρόνια της Fiat δεν ήταν τα πιο λαμπρά της Mouton. Παρ ’όλα αυτά, η Γαλλίδα είχε αναβιβάσει πλέον το όνομά της ανάμεσα σε αυτά των μεγάλων ανερχόμενων ταλέντων της παγκόσμιας σκηνής με την νίκη της στον Γύρο της Γαλλίας το 1978 και τις συνεχόμενες καλές εμφανίσεις τόσο στον αγώνα της Κορσικής όσο και στο Ράλι Μόντε Κάρλο εκείνες τις χρονιές.
Κάπως έτσι, το τηλέφωνο της Mouton χτύπησε και στην άλλη μεριά της γραμμής βρίσκονταν τα αφεντικά της Audi Sport. Οι Γερμανοί διάλεξαν την Mouton για να βρεθεί στο πλευρό του Hannu Mikkola και στο τιμόνι του πρώτου τετρακίνητου αγωνιστικού της ιστορίας, του περιβόητου Audi Quattro. Η πρώτη χρονιά της Mouton στο παγκόσμιο πρωτάθλημα την έφερε μόλις στην όγδοη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, καθώς το Quattro δεν είχε ραφιναριστεί ακόμα, μην μπορώντας να εκμεταλλευτεί τα δυνατά του σημεία και να κάνει την τετρακίνηση ένα ‘must’ για κάθε αγωνιστικό έως και σήμερα. Παρ ‘όλα αυτά, η Γαλλίδα κατάφερε να πετύχει την πρώτη της νίκη, στο Ράλι Σαν Ρέμο, δύο γύρους πριν ο ομόσταυλός της, Mikkola γευτεί εκ νέου την γεύση της σαμπάνιας στο Ράλι Ουαλίας.
Την αμέσως επόμενη σεζόν, η Audi εκμεταλλεύτηκε τους νέους κανονισμούς της κατηγορίας Group B και έμελλε να κυριαρχήσει στο σπορ. Στο πλευρό της Mouton ήταν για άλλη μια φορά ο Hannu Mikkola, ενώ και ο Stig Blomqvist βρέθηκε στο μπάκετ του Quattro, σε επιλεγμένους αγώνες. Η Audi πήρε επτά νίκες μεταξύ των τριών βασικών οδηγών της και μαζί το πρωτάθλημα Κατασκευαστών, ξεπερνώντας την μεγάλη αντίπαλο, Opel, με το Ascona. Αντίθετα όμως, στην βαθμολογία των οδηγών, ήταν ο Walter Röhrl αυτός που «έκλεψε» στο νήμα τον παγκόσμιο τίτλο από τα χέρια της Mouton. Σε μια επική μάχη των δύο, που κράτησε καθόλη την διάρκεια της σεζόν, ο Röhrl σκόραρε δύο νίκες, έναντι τριών της Mouton. Κατάφερε όμως χάρη στην παροιμιώδη σταθερότητά του να εκμεταλλευτεί όλα τα αβαντάζ του Ascona και να πετύχει οκτώ βάθρα από τους δέκα αγώνες που συμμετείχε. Κάτι που τελικά του έδωσε και τον παγκόσμιο τίτλο, 12 βαθμούς μπροστά από την Mouton.
Η Γαλλίδα έχασε έτσι την μεγαλύτερη ευκαιρία της να γράψει το όνομά της στην λίστα των παγκόσμιων πρωταθλητών, αφήνοντας έτσι κενή την θέση μιας γυναίκας σε αυτήν έως και σήμερα. Μια από τις πιο ιστορικές στιγμές εκείνης της σεζόν βέβαια, παραμένει αυτή που διαδραματίστηκε λίγο πριν το ξεκίνημα του αγώνα στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου η Audi και η Mouton βρέθηκαν εκτάκτως και κόντρα στο αρχικό πρόγραμμα λόγω της μεγάλης μάχης τους με το Opel του Röhrl. Τότε, η Γαλλίδα οδηγός έλαβε τα νέα πως ο πολυαγαπημένος πατέρας της έχασε την μάχη με τον καρκίνο πίσω στην Νίκαια. Η Mouton διαγωνίστηκε κανονικά και βρισκόταν στην πρώτη θέση του αγώνα, έως ότου μηχανικά προβλήματα άρχισαν να ταλανίζουν το Quattro της. Η μάχη είχε χαθεί, ο Röhrl βρισκόταν πια μπροστά και η ψυχολογικά συντετριμμένη Mouton έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου την τρίτη ημέρα, οδηγούμενη σε μια πρόωρη εγκατάλειψη, τόσο από τον αγώνα όσο και από τα όνειρά της για το παγκόσμιο στέμμα.
Το 1983, η Audi αντιμετώπισε την απειλή της Lancia, που στόχευε να πάρει τον τίτλο με την πισωκίνητη 037. Βασικό στέλεχος της προσπάθειας των Ιταλών ήταν ο Walter Röhrl, μεγάλος αντίπαλος της Mouton την προηγούμενη σεζόν, που είχε μετακινηθεί από την Opel. Η χρονιά όμως για την Γαλλίδα ήταν καταστροφική, καθώς δεν κατάφερε να ανέβει ποτέ στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και επισκιάστηκε τόσο από τον Hannu Mikkola, που εν τέλει πήρε και το πρωτάθλημα των οδηγών, όσο και από τον Stig Blomqvist. Η Mouton ανέβηκε στο βάθρο μόλις τρεις φορές μέσα στην σεζόν, την ώρα που οι δύο ομόσταυλοί της σκόραραν μαζί πέντε νίκες για την Audi. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν τελικά να πάρουν το πρωτάθλημα Κατασκευαστών, το οποίο κατέληξε στην Lancia και ενόψει της επόμενης χρονιάς ενέταξαν στο δυναμικό τους τον Röhrl, αφήνοντας σε part-time ρόλο την Mouton.
Όταν πρωτοσκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε μια σειρά αφιερωμάτων στην ‘χρυσή εποχή’ των αγώνων ράλι, τότε που τα «θηρία» της κατηγορίας Group B «κατάπιναν» τις ειδικές διαδρομές, το κοινό άνοιγε σαν βεντάλια
για να περάσουν οι ηρωικοί οδηγοί και το WRC είχε δικαιωματικά μεγαλύτερη προβολή κι από την Formula 1, ο πρώτος άνθρωπος που μας ήρθε κατά νου, συμβολίζοντας τρόπον τινά εκείνη την εποχή εκείνη, δεν ήταν κάποιος από τους πέντε άνδρες παγκόσμιους πρωταθλητές, αλλά μια κοπέλα. Μια κοπέλα που άφησε το στίγμα της ανεξίτηλο στον χώρο των ράλι και αποτελεί μέχρι και σήμερα μία από τις πιο διαχρονικά σπουδαίες προσωπικότητες σε ολόκληρο τον κόσμο του motorsport. Η Michele Mouton.
Η Mouton ξεκίνησε την καριέρα της ως συνοδηγός, σύντομα όμως δοκίμασε την τύχη της στο αριστερό μπάκετ μίας Alpine A110 και κάπως έτσι ξεκίνησε να χτίζει τον θρύλο μιας καριέρας βγαλμένη από παραμύθια χωρίς πρίγκιπες αλλά με μπόλικη λάσπη, βατράχους και νεράιδες. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Γαλλίδας οδηγού ήρθε το 1975, επτά ολόκληρα χρόνια πριν η FIA πάρει την τολμηρή απόφαση να αλλάξει τους κανονισμούς για τα rallycars και να εισάγει τα τρομακτικά και ανεξέλεγκτα αυτοκίνητα της εποχής του Group B. Τότε, η Mouton συμμετείχε για πρώτη -και τελευταία- φορά στις 24 Ώρες του Le Mans, μαζί με άλλες δύο γυναίκες, την Christine Dacremont και την Marianne Hoepfner, στο πλευρό των οποίων πήρε την νίκη στην κατηγορία των δίλιτρων πρωτοτύπων οδηγώντας ένα Moynet LM 75.
Η μοίρα όμως της Mouton την έφερε σύντομα ξανά στις ειδικές διαδρομές και τα βουνά των αγώνων ράλι, εκεί όπου άλλωστε και μεγαλούργησε λίγα χρόνια αργότερα. Πάντα στο τιμόνι της Alpine που της είχε αγοράσει ο πατέρας της, έκανε μερικές εντυπωσιακές εμφανίσεις στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ως ιδιωτική συμμετοχή και «ανάγκασε» την Fiat να της προσφέρει εργοστασιακό συμβόλαιο για το 1977. Η Mouton δεν ήταν ενθουσιασμένη με τον χειρισμό του 131 Abarth που είχε στα χέρια της, περιγράφοντάς το ως «περισσότερο φορτηγό, παρά αυτοκίνητο». Παρ’ όλα αυτά όμως, κατάφερε να τερματίσει δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, πίσω από τον συμπατριώτη της Bernard Darniche, που οδηγούσε μία Lancia Stratos. Τα χρόνια της Fiat δεν ήταν τα πιο λαμπρά της Mouton. Παρ ’όλα αυτά, η Γαλλίδα είχε αναβιβάσει πλέον το όνομά της ανάμεσα σε αυτά των μεγάλων ανερχόμενων ταλέντων της παγκόσμιας σκηνής με την νίκη της στον Γύρο της Γαλλίας το 1978 και τις συνεχόμενες καλές εμφανίσεις τόσο στον αγώνα της Κορσικής όσο και στο Ράλι Μόντε Κάρλο εκείνες τις χρονιές.
Κάπως έτσι, το τηλέφωνο της Mouton χτύπησε και στην άλλη μεριά της γραμμής βρίσκονταν τα αφεντικά της Audi Sport. Οι Γερμανοί διάλεξαν την Mouton για να βρεθεί στο πλευρό του Hannu Mikkola και στο τιμόνι του πρώτου τετρακίνητου αγωνιστικού της ιστορίας, του περιβόητου Audi Quattro. Η πρώτη χρονιά της Mouton στο παγκόσμιο πρωτάθλημα την έφερε μόλις στην όγδοη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, καθώς το Quattro δεν είχε ραφιναριστεί ακόμα, μην μπορώντας να εκμεταλλευτεί τα δυνατά του σημεία και να κάνει την τετρακίνηση ένα ‘must’ για κάθε αγωνιστικό έως και σήμερα. Παρ ‘όλα αυτά, η Γαλλίδα κατάφερε να πετύχει την πρώτη της νίκη, στο Ράλι Σαν Ρέμο, δύο γύρους πριν ο ομόσταυλός της, Mikkola γευτεί εκ νέου την γεύση της σαμπάνιας στο Ράλι Ουαλίας.
Την αμέσως επόμενη σεζόν, η Audi εκμεταλλεύτηκε τους νέους κανονισμούς της κατηγορίας Group B και έμελλε να κυριαρχήσει στο σπορ. Στο πλευρό της Mouton ήταν για άλλη μια φορά ο Hannu Mikkola, ενώ και ο Stig Blomqvist βρέθηκε στο μπάκετ του Quattro, σε επιλεγμένους αγώνες. Η Audi πήρε επτά νίκες μεταξύ των τριών βασικών οδηγών της και μαζί το πρωτάθλημα Κατασκευαστών, ξεπερνώντας την μεγάλη αντίπαλο, Opel, με το Ascona. Αντίθετα όμως, στην βαθμολογία των οδηγών, ήταν ο Walter Röhrl αυτός που «έκλεψε» στο νήμα τον παγκόσμιο τίτλο από τα χέρια της Mouton. Σε μια επική μάχη των δύο, που κράτησε καθόλη την διάρκεια της σεζόν, ο Röhrl σκόραρε δύο νίκες, έναντι τριών της Mouton. Κατάφερε όμως χάρη στην παροιμιώδη σταθερότητά του να εκμεταλλευτεί όλα τα αβαντάζ του Ascona και να πετύχει οκτώ βάθρα από τους δέκα αγώνες που συμμετείχε. Κάτι που τελικά του έδωσε και τον παγκόσμιο τίτλο, 12 βαθμούς μπροστά από την Mouton.
Η Γαλλίδα έχασε έτσι την μεγαλύτερη ευκαιρία της να γράψει το όνομά της στην λίστα των παγκόσμιων πρωταθλητών, αφήνοντας έτσι κενή την θέση μιας γυναίκας σε αυτήν έως και σήμερα. Μια από τις πιο ιστορικές στιγμές εκείνης της σεζόν βέβαια, παραμένει αυτή που διαδραματίστηκε λίγο πριν το ξεκίνημα του αγώνα στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου η Audi και η Mouton βρέθηκαν εκτάκτως και κόντρα στο αρχικό πρόγραμμα λόγω της μεγάλης μάχης τους με το Opel του Röhrl. Τότε, η Γαλλίδα οδηγός έλαβε τα νέα πως ο πολυαγαπημένος πατέρας της έχασε την μάχη με τον καρκίνο πίσω στην Νίκαια. Η Mouton διαγωνίστηκε κανονικά και βρισκόταν στην πρώτη θέση του αγώνα, έως ότου μηχανικά προβλήματα άρχισαν να ταλανίζουν το Quattro της. Η μάχη είχε χαθεί, ο Röhrl βρισκόταν πια μπροστά και η ψυχολογικά συντετριμμένη Mouton έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου την τρίτη ημέρα, οδηγούμενη σε μια πρόωρη εγκατάλειψη, τόσο από τον αγώνα όσο και από τα όνειρά της για το παγκόσμιο στέμμα.
Το 1983, η Audi αντιμετώπισε την απειλή της Lancia, που στόχευε να πάρει τον τίτλο με την πισωκίνητη 037. Βασικό στέλεχος της προσπάθειας των Ιταλών ήταν ο Walter Röhrl, μεγάλος αντίπαλος της Mouton την προηγούμενη σεζόν, που είχε μετακινηθεί από την Opel. Η χρονιά όμως για την Γαλλίδα ήταν καταστροφική, καθώς δεν κατάφερε να ανέβει ποτέ στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και επισκιάστηκε τόσο από τον Hannu Mikkola, που εν τέλει πήρε και το πρωτάθλημα των οδηγών, όσο και από τον Stig Blomqvist. Η Mouton ανέβηκε στο βάθρο μόλις τρεις φορές μέσα στην σεζόν, την ώρα που οι δύο ομόσταυλοί της σκόραραν μαζί πέντε νίκες για την Audi. Οι Γερμανοί δεν κατάφεραν τελικά να πάρουν το πρωτάθλημα Κατασκευαστών, το οποίο κατέληξε στην Lancia και ενόψει της επόμενης χρονιάς ενέταξαν στο δυναμικό τους τον Röhrl, αφήνοντας σε part-time ρόλο την Mouton.
Η Γαλλίδα συμμετείχε σε πέντε ράλι το 1984, σκοράροντας μια δεύτερη θέση στην Σουηδία, μείωσε όμως έτι περαιτέρω την συμμετοχή της στο πρωτάθλημα ενόψει του 1985, όταν και έκανε μία και μοναδική εμφάνιση στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου και πάλι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ύστερα από τις κατηγορίες ότι η Audi άλλαξε το Audi της Mouton κατά την διάρκεια του ράλι με ένα άλλο, υποστηρικτικό Quattro, που δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής. Κάπως έτσι, η συνεργασία της Mouton με τους Γερμανούς έφτασε στο τέλος της, και η Γαλλίδα οδηγός μετακινήθηκε στην ανερχόμενη Peugeot του Jean Todt το 1986. Το κύκνειο άσμα της Mouton με την Audi δόθηκε στην ανάβαση του Pikes Peak, όταν η Γαλλίδα με ένα Quattro S1 στην διάθεσή της, έσπασε το ρεκόρ και πήρε την νίκη.
Ακολούθως, το 1986, σε μια προπαρασκευαστική σεζόν με την Peugeot, με σκοπό να συμμετάσχει ξανά full-time στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1987, η Mouton διαγωνίστηκε στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Rally και σε δύο γύρους του παγκοσμίου πρωταθλήματος, σε Μονακό και Γαλλία, στους όποιους όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Το θανατηφόρο ατύχημα του Henri Toivonen όμως, κατά την διάρκεια της χρονιάς και η συνακόλουθη κατάρρευση της κατηγορίας Group B, άλλαξαν τα πλάνα της Mouton, η οποία ανακοίνωσε πως αποχωρεί άμεσα από τους αγώνες ράλι μετά την κατάκτηση του Γερμανικού Πρωταθλήματος. Έκτοτε η Mouton έχει αναλάβει πολλές δράσεις, ιδρύοντας τον αγώνα των πρωταθλητών το 1988, στην μνήμη του Toivonen, καθώς και αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο στην μάχη των γυναικών για καταξίωση στα μηχανοκίνητα σπορ, όντας η πρώτη πρόεδρος στο «Women & Motor Sport Commission» της FIA.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
Ακολούθως, το 1986, σε μια προπαρασκευαστική σεζόν με την Peugeot, με σκοπό να συμμετάσχει ξανά full-time στο παγκόσμιο πρωτάθλημα το 1987, η Mouton διαγωνίστηκε στο Γερμανικό Πρωτάθλημα Rally και σε δύο γύρους του παγκοσμίου πρωταθλήματος, σε Μονακό και Γαλλία, στους όποιους όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει.
Το θανατηφόρο ατύχημα του Henri Toivonen όμως, κατά την διάρκεια της χρονιάς και η συνακόλουθη κατάρρευση της κατηγορίας Group B, άλλαξαν τα πλάνα της Mouton, η οποία ανακοίνωσε πως αποχωρεί άμεσα από τους αγώνες ράλι μετά την κατάκτηση του Γερμανικού Πρωταθλήματος. Έκτοτε η Mouton έχει αναλάβει πολλές δράσεις, ιδρύοντας τον αγώνα των πρωταθλητών το 1988, στην μνήμη του Toivonen, καθώς και αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο στην μάχη των γυναικών για καταξίωση στα μηχανοκίνητα σπορ, όντας η πρώτη πρόεδρος στο «Women & Motor Sport Commission» της FIA.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
