Ο Fernando Alonso έκλεισε την δεκαεπταετή καριέρα του στην Formula 1 και ο #MonsieurF1 γράφει για τα παραμύθια της ζωής που δεν έχουν ποτέ όμορφα τέλη.
Κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, ο Fernando Alonso ανήρτησε ένα μυστηριώδες και αινιγματικό tweet, που προετοίμαζε την παγκόσμια κοινότητα του motorsport για μια σπουδαία ανακοίνωση την 14η του
Αυγούστου. Ομολογώ πως αρχικά γέλασα, καθότι εκείνη η ημερομηνία συνέπιπτε με την ολοκλήρωση των ολιγοήμερων καλοκαιρινών διακοπών μου και έτσι, αν ο Ισπανός δεν τα έκανε όλα αυτά με σκοπό να διαφημίσει την εταιρεία ένδυσής του, Kimoa, τα νέα θα ήταν τέτοια που θα με έφερναν πάνω από το πληκτρολόγιο αναλύοντας το μέλλον και τις αποφάσεις του δις παγκόσμιου πρωταθλητή.
Το γέλιο αυτό, θυμάμαι, έδωσε την θέση του σε μια αμηχανία και ίσως ακόμα και μια απογοήτευση. Γράφοντας ένα σύντομο post για αυτήν εδώ την σελίδα, έχοντας διαβάσει την ανακοίνωση της McLaren πως το νούμερο ένα της ομάδας τις τελευταίες τέσσερις σεζόν δεν θα βρίσκεται στο grid της Formula 1 την επόμενη χρονιά, μπορεί κανείς να πει πως με έπιασαν τα…ζουμιά.
Το στερνό αντίο του Fernando Alonso στην Formula 1…
Σίγουρα όχι αγωνιστικά, σκοράροντας τους 50 από τους 62 βαθμούς της ομάδας του την φετινή σεζόν και φέρνοντας σταθερά την MCL33 σε θέσεις που δεν της άξιζε. Κυρίως πνευματικά, αφού ο νους του έτρεχε περισσότερο στο Le Mans, την Ινδιανάπολη και την μίμηση του άθλου του Graham Hill να κερδίσει το Grand Prix του Monaco, τις 24 Ώρες του Le Mans και το Indy 500, κατακτώντας αυτό το άτυπο «Triple Crown of Motorsport».
Κάπως έτσι, και χωρίς ποτέ να βάλει στο σακούλι του εκείνον τον καταραμένο τρίτο παγκόσμιο τίτλο, που θα τον έφερνε στα ίσα με πιλότους όπως ο Sir Jackie Stewart, ο Niki Lauda και φυσικά ο Ayrton Senna, ο Alonso αποχωρεί -μάλλον- οριστικά από το αγαπημένο του sport έχοντας χτίσει τον δικό του μύθο, του οποίου οι σελίδες όμως παραμένουν τόσο χρυσές όσο και μελανές.
Γράμμα στο νεότερο εαυτό του…
Γιατί αν κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις επικές του στιγμές εκείνη την μαγική πρώτη τετραετία με την Renault, τις 15 νίκες και ισάριθμες pole positions μαζί με δύο παγκόσμια πρωταθλήματα που τον κατέστησαν τότε ως το νεότερο πρωταθλητή, poleman και νικητή Grand Prix στην ιστορία της Formula 1, άλλο τόσο κανείς δεν μπορεί να διαγράψει από τα πρακτικά της καριέρας του και τα πλείστα όσα ατοπήματά του που ακολούθησαν. Από την καταστροφική πρώτη χρονιά στην McLaren το 2007, τότε που διέλυσε τη σχέση του με τον Ron Dennis κατηγορώντας τον για ευνοϊκή στάση προς τον Lewis Hamilton και την έμμεση ανάμειξη του σε δύο από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της Formula 1. Το ‘Spygate’ που ο ίδιος αποκάλυψε όταν ο εκβιασμός του προς τον Dennis κατέπεσε και το ‘Crashgate’, που του χάρισε την πιο αμφιλεγόμενη από τις 32 νίκες καριέρας του και την διοικητική αναστάτωση που πολλοί του καταλογίζουν πως προκάλεσε πρώτα στην Ferrari και ύστερα στη McLaren.
Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του μέσα από τη συχνότητα των Team Radios…
Κι αν όνειρό μου, και ίσως πράγματι και δικό του, παρέμενε πάντα η κατάκτηση *εκείνου* του τρίτου του τίτλου σε μια ενδεχόμενη ισάριθμη θητεία του στην Renault, την ομάδα που τον άνδρωσε, τον σύστησε και τον καθιέρωσε στην συνείδηση του ευρέως κοινού, ο Fernando Alonso θα μείνει τελικά στην μνήμη όλων μας ως ένας παρολίγον πεντάκις (ή και παραπάνω) παγκόσμιος πρωταθλητής, που δεν μπόρεσε να εκπληρώσει ποτέ τις προσδοκίες που τον συνόδευαν γιατί εκτός από ένας ικανότατος πιλότος εντός πίστας, ήταν και ένας από τους πιο αδίστακτους πολιτικούς «παίκτες» που έχουν μπει ποτέ στο cockpit.
Και κάπως έτσι, μπορούμε να πούμε πως «ζήσαν αυτοί καλά κι αυτός καλύτερα», μιας και καθ’ομολογίαν του διανύει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Μονάχα που το δικό του παραμύθι, ένα παραμύθι βγαλμένο από την ζωή, δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει το happy end που τόσο προσδοκούσε.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
Κάπου στα μέσα του καλοκαιριού, ο Fernando Alonso ανήρτησε ένα μυστηριώδες και αινιγματικό tweet, που προετοίμαζε την παγκόσμια κοινότητα του motorsport για μια σπουδαία ανακοίνωση την 14η του
Αυγούστου. Ομολογώ πως αρχικά γέλασα, καθότι εκείνη η ημερομηνία συνέπιπτε με την ολοκλήρωση των ολιγοήμερων καλοκαιρινών διακοπών μου και έτσι, αν ο Ισπανός δεν τα έκανε όλα αυτά με σκοπό να διαφημίσει την εταιρεία ένδυσής του, Kimoa, τα νέα θα ήταν τέτοια που θα με έφερναν πάνω από το πληκτρολόγιο αναλύοντας το μέλλον και τις αποφάσεις του δις παγκόσμιου πρωταθλητή.
Το γέλιο αυτό, θυμάμαι, έδωσε την θέση του σε μια αμηχανία και ίσως ακόμα και μια απογοήτευση. Γράφοντας ένα σύντομο post για αυτήν εδώ την σελίδα, έχοντας διαβάσει την ανακοίνωση της McLaren πως το νούμερο ένα της ομάδας τις τελευταίες τέσσερις σεζόν δεν θα βρίσκεται στο grid της Formula 1 την επόμενη χρονιά, μπορεί κανείς να πει πως με έπιασαν τα…ζουμιά.
Το στερνό αντίο του Fernando Alonso στην Formula 1…
Σίγουρα όχι αγωνιστικά, σκοράροντας τους 50 από τους 62 βαθμούς της ομάδας του την φετινή σεζόν και φέρνοντας σταθερά την MCL33 σε θέσεις που δεν της άξιζε. Κυρίως πνευματικά, αφού ο νους του έτρεχε περισσότερο στο Le Mans, την Ινδιανάπολη και την μίμηση του άθλου του Graham Hill να κερδίσει το Grand Prix του Monaco, τις 24 Ώρες του Le Mans και το Indy 500, κατακτώντας αυτό το άτυπο «Triple Crown of Motorsport».
Κάπως έτσι, και χωρίς ποτέ να βάλει στο σακούλι του εκείνον τον καταραμένο τρίτο παγκόσμιο τίτλο, που θα τον έφερνε στα ίσα με πιλότους όπως ο Sir Jackie Stewart, ο Niki Lauda και φυσικά ο Ayrton Senna, ο Alonso αποχωρεί -μάλλον- οριστικά από το αγαπημένο του sport έχοντας χτίσει τον δικό του μύθο, του οποίου οι σελίδες όμως παραμένουν τόσο χρυσές όσο και μελανές.
Γράμμα στο νεότερο εαυτό του…
Γιατί αν κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις επικές του στιγμές εκείνη την μαγική πρώτη τετραετία με την Renault, τις 15 νίκες και ισάριθμες pole positions μαζί με δύο παγκόσμια πρωταθλήματα που τον κατέστησαν τότε ως το νεότερο πρωταθλητή, poleman και νικητή Grand Prix στην ιστορία της Formula 1, άλλο τόσο κανείς δεν μπορεί να διαγράψει από τα πρακτικά της καριέρας του και τα πλείστα όσα ατοπήματά του που ακολούθησαν. Από την καταστροφική πρώτη χρονιά στην McLaren το 2007, τότε που διέλυσε τη σχέση του με τον Ron Dennis κατηγορώντας τον για ευνοϊκή στάση προς τον Lewis Hamilton και την έμμεση ανάμειξη του σε δύο από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία της Formula 1. Το ‘Spygate’ που ο ίδιος αποκάλυψε όταν ο εκβιασμός του προς τον Dennis κατέπεσε και το ‘Crashgate’, που του χάρισε την πιο αμφιλεγόμενη από τις 32 νίκες καριέρας του και την διοικητική αναστάτωση που πολλοί του καταλογίζουν πως προκάλεσε πρώτα στην Ferrari και ύστερα στη McLaren.
Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του μέσα από τη συχνότητα των Team Radios…
Κι αν όνειρό μου, και ίσως πράγματι και δικό του, παρέμενε πάντα η κατάκτηση *εκείνου* του τρίτου του τίτλου σε μια ενδεχόμενη ισάριθμη θητεία του στην Renault, την ομάδα που τον άνδρωσε, τον σύστησε και τον καθιέρωσε στην συνείδηση του ευρέως κοινού, ο Fernando Alonso θα μείνει τελικά στην μνήμη όλων μας ως ένας παρολίγον πεντάκις (ή και παραπάνω) παγκόσμιος πρωταθλητής, που δεν μπόρεσε να εκπληρώσει ποτέ τις προσδοκίες που τον συνόδευαν γιατί εκτός από ένας ικανότατος πιλότος εντός πίστας, ήταν και ένας από τους πιο αδίστακτους πολιτικούς «παίκτες» που έχουν μπει ποτέ στο cockpit.
Και κάπως έτσι, μπορούμε να πούμε πως «ζήσαν αυτοί καλά κι αυτός καλύτερα», μιας και καθ’ομολογίαν του διανύει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του. Μονάχα που το δικό του παραμύθι, ένα παραμύθι βγαλμένο από την ζωή, δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει το happy end που τόσο προσδοκούσε.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
