Το 2018 έριξε την αυλαία του προ ολίγων ημερών στο Abu Dhabi, μπαίνοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ως η σεζόν της πέμπτης στέψης των Lewis Hamilton και Mercedes στην κορυφή της Formula 1.
Δέκατος χρόνος ανομβρίας για την Ferrari, με τον Sebastian Vettel να βλέπει τον μεγάλο του αντίπαλο να τον ξεπερνά σε παγκόσμιους τίτλους. Αναμφίβολα, η χρονιά που αφήνουμε πίσω μας στον «μαγικό κόσμο»
της Formula 1 είναι αφιερωμένη στον Lewis Hamilton. Ο Βρετανός superstar έκανε μάλλον την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, επιδεικνύοντας εκπληκτική ψυχραιμία και σταθερότητα καθ’ όλη την διάρκειά της, κάτι που σε συνδυασμό με τα πολλά και εξόχως κοστοβόρα λάθη του Sebastian Vettel χάρισαν στον Hamilton τον πέμπτο παγκόσμιο τίτλο του.
Έναν τίτλο μάλιστα που τον φέρνει στην δεύτερη θέση όλων των εποχών από πλευράς επιτυχιών, μαζί με τον Juan Manuel Fangio και μόλις δύο πρωταθλήματα μακριά από το «all-time record» του σπουδαίου Michael Schumacher. Το φετινό μπορεί από την άλλη να χαρακτηριστεί και το πιο σπουδαίο από όλα τα έως τώρα πρωταθλήματα του Hamilton. Κι αυτό γιατί είναι το πρώτο που ο Βρετανός κερδίζει έχοντας ξεκάθαρα για το μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν το δεύτερο ταχύτερο μονοθέσιο. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί για τελευταία φορά το 2007, όταν ο Kimi Räikkönen έπαιρνε τον μοναδικό παγκόσμιο τίτλο του, κλέβοντας την «μπουκιά μέσα από το στόμα» των τότε team-mates στην McLaren, Lewis Hamilton και Fernando Alonso.
Συνάμα, πέρα από μια απτή απόδειξη της οδηγικής υπεροχής και δύναμης που έχει αναπτύξει ο Hamilton, το 2018 συνοδεύτηκε από πολλά ρεκόρ για τον πιλότο της Mercedes. Πιο σημαντικό εξ αυτών μοιάζει το απόλυτο ρεκόρ βαθμών σε μία σεζόν που «κλείδωσε» με την νίκη του και στο Abu Dhabi, την 11η για φέτος και 73η στην καριέρα του. Πιο συγκεκριμένα, με τους 406 βαθμούς που κατάφερε να συλλέξει στους 21 αγώνες της φετινής σεζόν, ο Hamilton ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε από το 2013 ο Sebastian Vettel, όταν ο Γερμανός είχε σκοράρει 397 με δύο αγώνες λιγότερους.
Φέτος από την άλλη, ο Vettel δεν κατάφερε παρά να δει τον μεγάλο του αντίπαλο στην νέα εποχή της Formula 1 να κατακτά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στην μάχη των δύο για την στέψη του πρώτου πεντάκις πρωταθλητή από τον Michael Schumacher το 2002. Ο Vettel, σε μια χρονιά που η SF71-H του έδειχνε συνηθέστερα από ποτέ ταχύτερη από την αντίστοιχη W09 της Mercedes, δεν κατάφερε παρά να αρκεστεί σε μια μακρινή δεύτερη θέση, με 318 πόντους. Αυτή η βαθμολογική διαφορά των 88 βαθμών αποτελεί και την μεγαλύτερη επικράτηση του Hamilton έναντι του δεύτερου πιλότου ανάμεσα σε όλες τις χρονιές των κατακτήσεων του τίτλου από τον Βρετανό, επίτευγμα που καθίσταται ακόμα πιο λαμπρό από το γεγονός πως η φετινή έμοιαζε μάλλον ως η πιο δύσκολη αποστολή του ως τώρα στην καριέρα του.
Για την τρίτη θέση της βαθμολογίας, μεγάλη μάχη δόθηκε ανάμεσα στους δεύτερους πιλότους των Mercedes και Ferrari αλλά και τον Max Verstappen. Εν τέλει, αυτός που κατάφερε να βγει νικητής ήταν ο Kimi Raikkonen, που στην τελευταία σεζόν του με την Scuderia κατάφερε να πάρει 251 βαθμούς, καθώς και μία pole position και νίκη, πιθανώς τις τελευταίες της καριέρας του. Μόλις δύο βαθμούς πίσω από τον 39χρονο -πλέον- Φινλανδό πλασαρίστηκε ο Max Verstappen. Ο Ολλανδός είχε ένα πολύ κακό ξεκίνημα στην δεύτερη γεμάτη χρονιά του στην Red Bull αλλά κατάφερε να ανατρέψει τα κακώς κείμενα αρχής γενομένης από το Καναδικό Grand Prix και να κατακτήσει την τέταρτη θέση στους οδηγούς.
Μόλις πέμπτος αντίθετα, τερμάτισε ο Valtteri Bottas. Ο Φινλανδός έγινε ο πρώτος πιλότος από τον Mark Webber το 2013 που δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν αγώνα την χρονιά που ο team-mate του και η ομάδα του έκαναν το double σε οδηγούς και κατασκευαστές και μπαίνει σε έναν μακρύ για αυτόν Χειμώνα όπου καλείται να ξαναβρεί την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Μία αυτοπεποίθηση που χάθηκε αρχικά στις διαδοχικές ατυχίες που του στέρησαν νίκες σε Κίνα και Αζερμπαϊτζάν, προτού η μάχη του τίτλου χαθεί για τον Φινλανδό και αναγκαστεί να παίξει δεύτερο ρόλο στην προσπάθεια του Hamilton να κατακτήσει το πρωτάθλημα, θυσιάζοντας τα δικά του αποτελέσματα στην διαδικασία.
Μόνος έκτος στην λίστα βρίσκεται ο Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός κατάφερε να σκοράρει μόνο 170 βαθμούς, παρά τις δύο νίκες του σε Κίνα και Μονακό στην τελευταία του σεζόν με την Red Bull και ηττήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του από τον Max Verstappen στην τριετή ενδοοικογενειακή μάχη των «Ταύρων». Βασική αιτία βέβαια για την μεγάλη βαθμολογική διαφορά από τον Ολλανδό, αποτέλεσαν και οι οκτώ έναντι μόλις τριών εγκαταλείψεων που αναγκάστηκε να υπομείνει ο Ricciardo, ύστερα από ένα εξαιρετικό ξεκίνημα της χρονιάς που τον είχε φέρει στην πρωτοπορία περισσότερους γύρους από κάθε άλλο πιλότο μετά τους πρώτους έξι αγώνες της σεζόν.
Τον τίτλο του «best of the rest», στο άτυπο πρωτάθλημα μεταξύ των οδηγών εκτός των τριών κορυφαίων ομάδων του σπορ, πήρε τελικά ο Nico Hülkenberg. Ο Γερμανός, χωρίς να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις, υπήρξε εξαιρετικά σταθερός καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς, απέφυγε τις κακοτοπιές και τερμάτισε έβδομος με 69 βαθμούς, ξεπερνώντας σχετικά άνετα τους άμεσους ανταγωνιστές του.
Αυτοί ήταν οι Sergio Perez και Kevin Magnussen, που ηγήθηκαν βαθμολογικά στις προσπάθειες των Force India και Haas για την τέταρτη θέση στους Κατασκευαστές. Ο Μεξικάνος έμεινε τελικά επτά βαθμούς πίσω από τον Hülkenberg, παρά το βάθρο του στο Baku και επισκιάστηκε από τον Esteban Ocon στις Κατατακτήριες δοκιμές ενώ έξι βαθμούς πιο πίσω, στην ένατη θέση της κατάταξης τερμάτισε ο Δανός πιλότος της Haas. Ο Magnussen έκανε μια εντυπωσιακά μεστή σεζόν, έχοντας βρει ένα ιδανικό εργασιακό περιβάλλον στην Βόρεια Καρολίνα και κατάφερε να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό των Αμερικανών στην πρώτη τους πολύ ανταγωνιστική σεζόν στο σπορ.
Την δεκάδα στους οδηγούς συμπλήρωσε ο Carlos Sainz Jr, που ξεπέρασε στο νήμα τους Fernando Alonso και Esteban Ocon, που ολοκλήρωσαν την σεζόν τρεις και τέσσερις βαθμούς αντίστοιχα πίσω του. Ο Ισπανός, στην πρώτη (και τελευταία) του πλήρη σεζόν με την Renault επισκιάστηκε σημαντικά από τον ομόσταυλό του για μεγάλο κομμάτι της χρονιάς, αλλά εκμεταλλευόμενος τις ατυχίες του Hulkenberg και το δικό του πολύ καλό κλείσιμο στην σεζόν έκλεισε την ψαλίδα στον τερματισμό.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν από την άλλη ο μέντορας του Sainz Jr και παραχωρήσας την θέση του στην McLaren, Fernando Alonso. Ο Ισπανός, στην τελευταία του σεζόν στο σπορ έκανε μια ακόμα θρυλική εμφάνιση, σκοράροντας 50 πόντους με ένα εξαιρετικά κακό μονοθέσιο, που για μεγάλο κομμάτι της σεζόν ήταν το δεύτερο χειρότερο του grid. Παρ ’όλα αυτά, ο Alonso κατάφερε να βαθμολογηθεί εννέα φορές (τερματίζοντας έως και πέμπτος), φτάνοντας έως και τις παρυφές της δεκάδας στην κατάταξη των πιλότων.
12ος, πίσω από τον Alonso έμεινε ο Esteban Ocon. Ο Γάλλος, που θα μείνει εκτός Formula 1 την επόμενη σεζόν, όντας αναπληρωματικός πιλότος της Mercedes, ηττήθηκε για άλλη μια χρονιά από τον Sergio Perez και σε συνδυασμό με την εξαγορά της ομάδας από ένα consortium με επικεφαλής τον Lawrence Stroll είδε την θέση του στο μεταγραφικό παζάρι να ισχναίνει μέρα με την ημέρα. Κάπως έτσι, και παρά μια αρκετή ώριμη καμπάνια στο φετινό πρωτάθλημα, ο Ocon θα πρέπει να περιμένει ως το 2020 και να ελπίζει να μην έχει την τύχη του Pascal Wehrlein για να βρει μια θέση στο grid.
Πίσω από τον Γάλλο στην βαθμολογία τερμάτισαν… σχεδόν τρεις συμπατριώτες του. Αυτοί ήταν ο Μονεγάσκος Charles Leclerc και οι… «βέροι» Romain Grosjean και Pierre Gasly. Ο Leclerc μάζεψε 39 βαθμούς και ήταν ο κορυφαίος rookie της φετινής σεζόν, καταφέρνοντας να φέρει πολύ ψηλά το μονοθέσιο της Sauber και να κλείσει έτσι μια θέση στα κόκκινα της Ferrari την επόμενη χρονιά. O Leclerc υπήρξε μάλιστα τόσο εντυπωσιακός στο πρώτο μισό με τα χρώματα της Alfa Romeo Sauber που έπεισε τον αείμνηστο Sergio Marchionne να τον εμπιστευτεί ώστε να γίνει ο πρώτος δευτεροετής που θα αγωνιστεί με μονοθέσιο της Scuderia από τον Gianni Morbidelli το 1991, ο οποίος είχε μάλιστα αγωνιστεί σε μόλις ένα Grand Prix, παίρνοντας την θέση του αποχωρήσαντα Alain Prost.
Δύο βαθμούς λιγότερους από τον Leclerc πήρε ο Romain Grosjean, με τον Γάλλο πιλότο της Haas να τα βρίσκει «μπαστούνια» για τους πρώτους οκτώ αγώνες της χρονιάς, πριν «σπάσει το ρόδι» με μια τέταρτη θέση στο Spielberg και ανακάμψει για το υπόλοιπο της σεζόν. Στους 29 σταμάτησε το κοντέρ για τον 15ο της κατάταξης, Pierre Gasly, ο οποίος εξαιτίας κάποιων σπουδαίων αποτελεσμάτων, με αποκορύφωμα την τέταρτη θέση που σκόραρε μόλις στον έβδομό του αγώνα στην Formula 1 και σε συνδυασμό με την συνεργασία που είχε τόσο φέτος όσο και πέρυσι με τους μηχανικούς της Honda στην χρονιά του στην Ιαπωνική Super Formula, εκμεταλλεύτηκε την αποχώρηση του Ricciardo και «καπάρωσε» την δεύτερη θέση στην «μαμά» Red Bull ενόψει 2019.
Οι τελευταίοι πέντε της κατάταξης βρέθηκαν αρκετά χαμηλά και υπήρξαν οι απογοητεύσεις της σεζόν. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι πως εκτός του Lance Stroll, κανένας άλλος δεν θα βρίσκεται στο grid της Μελβούρνης τον ερχόμενο Μάρτιο. Ο Stoffel Vandoorne ηγήθηκε βαθμολογικά των απογοητεύσεων με μόλις 12 πόντους και έχοντας χάσει και στις 21 περιόδους κατατακτηρίων δοκιμών της χρονιάς από τον Fernando Alonso. Μάλιστα, μόλις μία φορά, στο Βραζιλιάνικο Grand Prix, κατάφερε να βρεθεί πάνω από τον θρυλικό Ισπανό όταν και οι δύο πιλότοι της McLaren τερμάτισαν τον αγώνα.
Εννέα μόλις βαθμούς σκόραρε ο Marcus Ericsson, που ίσως στην καλύτερή του σεζόν στην Formula 1 επισκιάστηκε εξόχως από το ανατέλλον άστρο του ομοσταύλου του, Charles Leclerc και είδε την θέση του να χάνεται μετά από πέντε χρονιές στην κορωνίδα των μηχανοκίνητων σπορ. Τρεις βαθμούς πιο πίσω τερμάτισε ο Lance Stroll, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά τόσο για τον ίδιο όσο κυρίως για την Williams, ενώ στις δύο τελευταίες θέσεις βρέθηκαν ο Brendon Hartley και ο Sergey Sirotkin με τέσσερις και έναν βαθμό αντίστοιχα.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή υπήρξε η πρώτη χρονιά στην ιστορία του σπορ που όλοι οι πιλότοι κατάφεραν τόσο να βαθμολογηθούν όσο και να συμμετάσχουν σε όλους τους αγώνες, χωρίς να υπάρξουν εσωτερικές αλλαγές στα line-ups των ομάδων.
Στους Κατασκευαστές, αυτή ήταν η πέμπτη συνεχόμενη σεζόν που η Mercedes κατάφερε να κάνει το ‘double’ ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Ferrari από την εποχή της παντοδυναμίας του Michael Schumacher, την περίοδο 2000-2004. Οι Γερμανοί έδωσαν μία τεράστια μάχη με την Ferrari, καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν και κατάφεραν να βγουν στην κορυφή παρά το γεγονός ότι η Mercedes W09 δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση τόσο κυρίαρχη όσο οι τέσσερις προκάτοχοί της. Με 655 βαθμούς μάλιστα, η Mercedes σκόραρε τους λιγότερούς της από κάθε άλλη σεζόν στην υβριδική εποχή.
84 πιο πίσω τερμάτισε η Ferrari που βρέθηκε να διεκδικεί το πρωτάθλημα Κατασκευαστών έως τον προτελευταίο αγώνα της σεζόν. Η Ιταλική φίρμα πλήρωσε τα λάθη τόσο της ομάδας όσο και των πιλότων της και σε συνδυασμό με την αναταραχή που προκάλεσε η απώλεια του πολιτικού ηγέτη της, Sergio Marchionne το καλοκαίρι, έμεινε για δέκατη σεζόν χωρίς τίτλο.
Τρίτη, με μεγάλη διαφορά από τους ανταγωνιστές της ήταν η Red Bull. Η Αυστριακή φίρμα έμεινε στους 419 βαθμούς, σημειώνοντας ωστόσο τέσσερις νίκες, δύο με κάθε πιλότο της αλλά αδυνατώντας να είναι σε θέση να κοντράρει συστηματικά τις Mercedes και Ferrari για τον τίτλο. Την τέταρτη θέση, στην μάχη των ομάδων του ‘midfield’ κατέκτησε τελικά η Renault με 122 βαθμούς, με την Γαλλική ομάδα να στοχεύει να σπάσει την «τριαρχία» στην κορυφή του σπορ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια ύστερα από τρεις σεζόν restructuring που την έφεραν να κάνει σταθερά βήματα προόδου.
Την καλύτερη της σεζόν στην Formula 1 σημείωσε και η Haas, η οποία έμεινε μεν με την πικρία της αδυναμίας να πιάσει την Renault, τερματίζοντας με 93 βαθμούς, αλλά κατάφερε να μπει για πρώτη φορά στην πεντάδα, στην μόλις τέταρτη σεζόν της στο σπορ. Μάλιστα, ύστερα από μια πλουσιοπάροχη χορηγική συμφωνία με την Rich Energy για την επόμενη περίοδο και με το οδηγικό δίδυμο να παραμένει σταθερό, όλα δείχνουν πως η Haas ετοιμάζεται κι αυτή να κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός μέσα στις επόμενες σεζόν.
Στην έκτη θέση της κατάταξης τερμάτισε η McLaren. Η ιστορική Βρετανική ομάδα είχε μια πολύ απογοητευτική χρονιά, με μόλις 62 βαθμούς και δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να πλησιάσει στον στόχο της διεκδίκησης βάθρων και νικών που είχε θέσει στο ξεκίνημά της και ύστερα από την συνεργασία με την Renault για την παροχή κινητήρων για πρώτη φορά στην ιστορία της. Αντίθετα, η McLaren βρέθηκε άλλη μια χρονιά στα πολύ χαμηλά της κατάταξης και διασώθηκε βαθμολογικά από τις εκλάμψεις του Fernando Alonso στο «ρέκβιεμ» της καριέρας του.
Λίγους βαθμούς πιο πίσω, στους 52 ολοκλήρωσε την σεζόν η νεοσύστατη Racing Point Force India. Η Αγγλική ομάδα που αγόρασε την πάλαι ποτέ Force India του Δρ. Vijay Mallya, όταν αυτή τέθηκε σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης το καλοκαίρι, συμμετείχε με τους Esteban Ocon και Sergio Perez μόλις στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, αρχής γενομένης από το Spa, όταν και οι 59 βαθμοί της αρχικής συμμετοχής μηδενίστηκαν. Παρ’ όλα αυτά «σκαρφάλωσε» ως την έβδομη θέση της κατάταξης (αντί για την πέμπτη που θα είχε με τους συνολικούς βαθμούς) και θα είναι σε θέση να λάβει το αντίστοιχο χρηματικό έπαθλο στο τέλος της χρονιάς.
Μόλις τέσσερις πόντους πιο πίσω ολοκλήρωσε μια χρονιά αναγέννησης η Sauber. Η Ελβετική ομάδα που ξεκίνησε μια εμπορική και τεχνική συνεργασία με την Alfa Romeo από το τέλος της περσινής χρονιάς είδε την αγωνιστική της φόρμα να εκτοξεύεται φέτος και ξέφυγε από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας για πρώτη φορά από το 2015. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η καταλυτική παρουσία του νέου οδηγού της Ferrari, Charles Leclerc και η μερική «αφύπνιση» του Marcus Ericsson εξαιτίας της παρουσίας του Μονεγάσκου.
Στις τελευταίες δύο θέσεις της βαθμολογίας τερμάτισαν η Toro Rosso και η Williams. Η Ιταλική ομάδα στην πρώτη της σεζόν με την Honda χρησιμοποιήθηκε ευρέως από την Red Bull ως ‘testing bed’ ενόψει της συνεργασίας των Αυστριακών με τους Ιάπωνες από την επόμενη σεζόν και έτσι δεν ήταν πάντοτε σε θέση να διεκδικήσει καλά αποτελέσματα. Παρ ‘όλα αυτά, ο Pierre Gasly ανέβασε βαθμολογικά την ομάδα, καλύπτοντας και την πενιχρή συγκομιδή του Brendon Hartley και παίρνοντας την «αναβάθμισή» του ενόψει της επόμενης σεζόν.
Αντίθετα, η Williams βίωσε την πιο καταστροφική σεζόν της ιστορίας της μένοντας στον πάτο της βαθμολογίας με μόλις επτά πόντους και αναζητεί άμεσα ένα restart ώστε να ξαναμπεί στους δρόμους των επιτυχιών. Αυτή ήταν άλλωστε η μικρότερη συγκομιδή βαθμών για τους Βρετανούς από το 2011 όταν με τους Rubens Barrichello και Pastor Maldonado στο τιμόνι είχε μαζέψει μόλις πέντε πόντους σε 19 Grand Prix.
Η επόμενη σεζόν της Formula 1 είναι προγραμματισμένη να αρχίσει στις 17 Μαρτίου με το Αυστραλιανό Grand Prix στο Albert Park της Μελβούρνης και θα αποτελείται από 21 Grand Prix, τα ίδια με αυτά στο φετινό καλεντάρι. Η μόνη διαφοροποίηση θα είναι η αλλαγή θέσεων του αγώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες με αυτόν στο Μεξικό, με τα δύο Grand Prix να αλλάζουν σειρά διεξαγωγής. Τέλος αξιοσημείωτο είναι ότι στο Κινεζικό Grand Prix, τρίτο αγώνα της σεζόν, η Formula 1 θα γιορτάσει και τον 1000ο αγώνα στην 70χρονη ιστορία της.
Η επόμενη σεζόν θα μεταδοθεί στην Ελλάδα από την δημόσια τηλεόραση της ΕΡΤ, ενώ σε συζητήσεις για την ανανέωση της σύμβασής της με το σπορ για άλλα τρία χρόνια βρίσκεται και η συνδρομητική Cosmote TV.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
Δέκατος χρόνος ανομβρίας για την Ferrari, με τον Sebastian Vettel να βλέπει τον μεγάλο του αντίπαλο να τον ξεπερνά σε παγκόσμιους τίτλους. Αναμφίβολα, η χρονιά που αφήνουμε πίσω μας στον «μαγικό κόσμο»
της Formula 1 είναι αφιερωμένη στον Lewis Hamilton. Ο Βρετανός superstar έκανε μάλλον την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, επιδεικνύοντας εκπληκτική ψυχραιμία και σταθερότητα καθ’ όλη την διάρκειά της, κάτι που σε συνδυασμό με τα πολλά και εξόχως κοστοβόρα λάθη του Sebastian Vettel χάρισαν στον Hamilton τον πέμπτο παγκόσμιο τίτλο του.
Έναν τίτλο μάλιστα που τον φέρνει στην δεύτερη θέση όλων των εποχών από πλευράς επιτυχιών, μαζί με τον Juan Manuel Fangio και μόλις δύο πρωταθλήματα μακριά από το «all-time record» του σπουδαίου Michael Schumacher. Το φετινό μπορεί από την άλλη να χαρακτηριστεί και το πιο σπουδαίο από όλα τα έως τώρα πρωταθλήματα του Hamilton. Κι αυτό γιατί είναι το πρώτο που ο Βρετανός κερδίζει έχοντας ξεκάθαρα για το μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν το δεύτερο ταχύτερο μονοθέσιο. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί για τελευταία φορά το 2007, όταν ο Kimi Räikkönen έπαιρνε τον μοναδικό παγκόσμιο τίτλο του, κλέβοντας την «μπουκιά μέσα από το στόμα» των τότε team-mates στην McLaren, Lewis Hamilton και Fernando Alonso.
Συνάμα, πέρα από μια απτή απόδειξη της οδηγικής υπεροχής και δύναμης που έχει αναπτύξει ο Hamilton, το 2018 συνοδεύτηκε από πολλά ρεκόρ για τον πιλότο της Mercedes. Πιο σημαντικό εξ αυτών μοιάζει το απόλυτο ρεκόρ βαθμών σε μία σεζόν που «κλείδωσε» με την νίκη του και στο Abu Dhabi, την 11η για φέτος και 73η στην καριέρα του. Πιο συγκεκριμένα, με τους 406 βαθμούς που κατάφερε να συλλέξει στους 21 αγώνες της φετινής σεζόν, ο Hamilton ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε από το 2013 ο Sebastian Vettel, όταν ο Γερμανός είχε σκοράρει 397 με δύο αγώνες λιγότερους.
Φέτος από την άλλη, ο Vettel δεν κατάφερε παρά να δει τον μεγάλο του αντίπαλο στην νέα εποχή της Formula 1 να κατακτά για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον τίτλο στην μάχη των δύο για την στέψη του πρώτου πεντάκις πρωταθλητή από τον Michael Schumacher το 2002. Ο Vettel, σε μια χρονιά που η SF71-H του έδειχνε συνηθέστερα από ποτέ ταχύτερη από την αντίστοιχη W09 της Mercedes, δεν κατάφερε παρά να αρκεστεί σε μια μακρινή δεύτερη θέση, με 318 πόντους. Αυτή η βαθμολογική διαφορά των 88 βαθμών αποτελεί και την μεγαλύτερη επικράτηση του Hamilton έναντι του δεύτερου πιλότου ανάμεσα σε όλες τις χρονιές των κατακτήσεων του τίτλου από τον Βρετανό, επίτευγμα που καθίσταται ακόμα πιο λαμπρό από το γεγονός πως η φετινή έμοιαζε μάλλον ως η πιο δύσκολη αποστολή του ως τώρα στην καριέρα του.
Για την τρίτη θέση της βαθμολογίας, μεγάλη μάχη δόθηκε ανάμεσα στους δεύτερους πιλότους των Mercedes και Ferrari αλλά και τον Max Verstappen. Εν τέλει, αυτός που κατάφερε να βγει νικητής ήταν ο Kimi Raikkonen, που στην τελευταία σεζόν του με την Scuderia κατάφερε να πάρει 251 βαθμούς, καθώς και μία pole position και νίκη, πιθανώς τις τελευταίες της καριέρας του. Μόλις δύο βαθμούς πίσω από τον 39χρονο -πλέον- Φινλανδό πλασαρίστηκε ο Max Verstappen. Ο Ολλανδός είχε ένα πολύ κακό ξεκίνημα στην δεύτερη γεμάτη χρονιά του στην Red Bull αλλά κατάφερε να ανατρέψει τα κακώς κείμενα αρχής γενομένης από το Καναδικό Grand Prix και να κατακτήσει την τέταρτη θέση στους οδηγούς.
Μόλις πέμπτος αντίθετα, τερμάτισε ο Valtteri Bottas. Ο Φινλανδός έγινε ο πρώτος πιλότος από τον Mark Webber το 2013 που δεν κατάφερε να κερδίσει κανέναν αγώνα την χρονιά που ο team-mate του και η ομάδα του έκαναν το double σε οδηγούς και κατασκευαστές και μπαίνει σε έναν μακρύ για αυτόν Χειμώνα όπου καλείται να ξαναβρεί την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Μία αυτοπεποίθηση που χάθηκε αρχικά στις διαδοχικές ατυχίες που του στέρησαν νίκες σε Κίνα και Αζερμπαϊτζάν, προτού η μάχη του τίτλου χαθεί για τον Φινλανδό και αναγκαστεί να παίξει δεύτερο ρόλο στην προσπάθεια του Hamilton να κατακτήσει το πρωτάθλημα, θυσιάζοντας τα δικά του αποτελέσματα στην διαδικασία.
Μόνος έκτος στην λίστα βρίσκεται ο Daniel Ricciardo. Ο Αυστραλός κατάφερε να σκοράρει μόνο 170 βαθμούς, παρά τις δύο νίκες του σε Κίνα και Μονακό στην τελευταία του σεζόν με την Red Bull και ηττήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του από τον Max Verstappen στην τριετή ενδοοικογενειακή μάχη των «Ταύρων». Βασική αιτία βέβαια για την μεγάλη βαθμολογική διαφορά από τον Ολλανδό, αποτέλεσαν και οι οκτώ έναντι μόλις τριών εγκαταλείψεων που αναγκάστηκε να υπομείνει ο Ricciardo, ύστερα από ένα εξαιρετικό ξεκίνημα της χρονιάς που τον είχε φέρει στην πρωτοπορία περισσότερους γύρους από κάθε άλλο πιλότο μετά τους πρώτους έξι αγώνες της σεζόν.
Τον τίτλο του «best of the rest», στο άτυπο πρωτάθλημα μεταξύ των οδηγών εκτός των τριών κορυφαίων ομάδων του σπορ, πήρε τελικά ο Nico Hülkenberg. Ο Γερμανός, χωρίς να κάνει σπουδαίες εμφανίσεις, υπήρξε εξαιρετικά σταθερός καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς, απέφυγε τις κακοτοπιές και τερμάτισε έβδομος με 69 βαθμούς, ξεπερνώντας σχετικά άνετα τους άμεσους ανταγωνιστές του.
Αυτοί ήταν οι Sergio Perez και Kevin Magnussen, που ηγήθηκαν βαθμολογικά στις προσπάθειες των Force India και Haas για την τέταρτη θέση στους Κατασκευαστές. Ο Μεξικάνος έμεινε τελικά επτά βαθμούς πίσω από τον Hülkenberg, παρά το βάθρο του στο Baku και επισκιάστηκε από τον Esteban Ocon στις Κατατακτήριες δοκιμές ενώ έξι βαθμούς πιο πίσω, στην ένατη θέση της κατάταξης τερμάτισε ο Δανός πιλότος της Haas. Ο Magnussen έκανε μια εντυπωσιακά μεστή σεζόν, έχοντας βρει ένα ιδανικό εργασιακό περιβάλλον στην Βόρεια Καρολίνα και κατάφερε να αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό των Αμερικανών στην πρώτη τους πολύ ανταγωνιστική σεζόν στο σπορ.
Την δεκάδα στους οδηγούς συμπλήρωσε ο Carlos Sainz Jr, που ξεπέρασε στο νήμα τους Fernando Alonso και Esteban Ocon, που ολοκλήρωσαν την σεζόν τρεις και τέσσερις βαθμούς αντίστοιχα πίσω του. Ο Ισπανός, στην πρώτη (και τελευταία) του πλήρη σεζόν με την Renault επισκιάστηκε σημαντικά από τον ομόσταυλό του για μεγάλο κομμάτι της χρονιάς, αλλά εκμεταλλευόμενος τις ατυχίες του Hulkenberg και το δικό του πολύ καλό κλείσιμο στην σεζόν έκλεισε την ψαλίδα στον τερματισμό.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν από την άλλη ο μέντορας του Sainz Jr και παραχωρήσας την θέση του στην McLaren, Fernando Alonso. Ο Ισπανός, στην τελευταία του σεζόν στο σπορ έκανε μια ακόμα θρυλική εμφάνιση, σκοράροντας 50 πόντους με ένα εξαιρετικά κακό μονοθέσιο, που για μεγάλο κομμάτι της σεζόν ήταν το δεύτερο χειρότερο του grid. Παρ ’όλα αυτά, ο Alonso κατάφερε να βαθμολογηθεί εννέα φορές (τερματίζοντας έως και πέμπτος), φτάνοντας έως και τις παρυφές της δεκάδας στην κατάταξη των πιλότων.
12ος, πίσω από τον Alonso έμεινε ο Esteban Ocon. Ο Γάλλος, που θα μείνει εκτός Formula 1 την επόμενη σεζόν, όντας αναπληρωματικός πιλότος της Mercedes, ηττήθηκε για άλλη μια χρονιά από τον Sergio Perez και σε συνδυασμό με την εξαγορά της ομάδας από ένα consortium με επικεφαλής τον Lawrence Stroll είδε την θέση του στο μεταγραφικό παζάρι να ισχναίνει μέρα με την ημέρα. Κάπως έτσι, και παρά μια αρκετή ώριμη καμπάνια στο φετινό πρωτάθλημα, ο Ocon θα πρέπει να περιμένει ως το 2020 και να ελπίζει να μην έχει την τύχη του Pascal Wehrlein για να βρει μια θέση στο grid.
Πίσω από τον Γάλλο στην βαθμολογία τερμάτισαν… σχεδόν τρεις συμπατριώτες του. Αυτοί ήταν ο Μονεγάσκος Charles Leclerc και οι… «βέροι» Romain Grosjean και Pierre Gasly. Ο Leclerc μάζεψε 39 βαθμούς και ήταν ο κορυφαίος rookie της φετινής σεζόν, καταφέρνοντας να φέρει πολύ ψηλά το μονοθέσιο της Sauber και να κλείσει έτσι μια θέση στα κόκκινα της Ferrari την επόμενη χρονιά. O Leclerc υπήρξε μάλιστα τόσο εντυπωσιακός στο πρώτο μισό με τα χρώματα της Alfa Romeo Sauber που έπεισε τον αείμνηστο Sergio Marchionne να τον εμπιστευτεί ώστε να γίνει ο πρώτος δευτεροετής που θα αγωνιστεί με μονοθέσιο της Scuderia από τον Gianni Morbidelli το 1991, ο οποίος είχε μάλιστα αγωνιστεί σε μόλις ένα Grand Prix, παίρνοντας την θέση του αποχωρήσαντα Alain Prost.
Δύο βαθμούς λιγότερους από τον Leclerc πήρε ο Romain Grosjean, με τον Γάλλο πιλότο της Haas να τα βρίσκει «μπαστούνια» για τους πρώτους οκτώ αγώνες της χρονιάς, πριν «σπάσει το ρόδι» με μια τέταρτη θέση στο Spielberg και ανακάμψει για το υπόλοιπο της σεζόν. Στους 29 σταμάτησε το κοντέρ για τον 15ο της κατάταξης, Pierre Gasly, ο οποίος εξαιτίας κάποιων σπουδαίων αποτελεσμάτων, με αποκορύφωμα την τέταρτη θέση που σκόραρε μόλις στον έβδομό του αγώνα στην Formula 1 και σε συνδυασμό με την συνεργασία που είχε τόσο φέτος όσο και πέρυσι με τους μηχανικούς της Honda στην χρονιά του στην Ιαπωνική Super Formula, εκμεταλλεύτηκε την αποχώρηση του Ricciardo και «καπάρωσε» την δεύτερη θέση στην «μαμά» Red Bull ενόψει 2019.
Οι τελευταίοι πέντε της κατάταξης βρέθηκαν αρκετά χαμηλά και υπήρξαν οι απογοητεύσεις της σεζόν. Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι πως εκτός του Lance Stroll, κανένας άλλος δεν θα βρίσκεται στο grid της Μελβούρνης τον ερχόμενο Μάρτιο. Ο Stoffel Vandoorne ηγήθηκε βαθμολογικά των απογοητεύσεων με μόλις 12 πόντους και έχοντας χάσει και στις 21 περιόδους κατατακτηρίων δοκιμών της χρονιάς από τον Fernando Alonso. Μάλιστα, μόλις μία φορά, στο Βραζιλιάνικο Grand Prix, κατάφερε να βρεθεί πάνω από τον θρυλικό Ισπανό όταν και οι δύο πιλότοι της McLaren τερμάτισαν τον αγώνα.
Εννέα μόλις βαθμούς σκόραρε ο Marcus Ericsson, που ίσως στην καλύτερή του σεζόν στην Formula 1 επισκιάστηκε εξόχως από το ανατέλλον άστρο του ομοσταύλου του, Charles Leclerc και είδε την θέση του να χάνεται μετά από πέντε χρονιές στην κορωνίδα των μηχανοκίνητων σπορ. Τρεις βαθμούς πιο πίσω τερμάτισε ο Lance Stroll, σε μια πολύ δύσκολη χρονιά τόσο για τον ίδιο όσο κυρίως για την Williams, ενώ στις δύο τελευταίες θέσεις βρέθηκαν ο Brendon Hartley και ο Sergey Sirotkin με τέσσερις και έναν βαθμό αντίστοιχα.
Παρ’ όλα αυτά, αυτή υπήρξε η πρώτη χρονιά στην ιστορία του σπορ που όλοι οι πιλότοι κατάφεραν τόσο να βαθμολογηθούν όσο και να συμμετάσχουν σε όλους τους αγώνες, χωρίς να υπάρξουν εσωτερικές αλλαγές στα line-ups των ομάδων.
Στους Κατασκευαστές, αυτή ήταν η πέμπτη συνεχόμενη σεζόν που η Mercedes κατάφερε να κάνει το ‘double’ ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Ferrari από την εποχή της παντοδυναμίας του Michael Schumacher, την περίοδο 2000-2004. Οι Γερμανοί έδωσαν μία τεράστια μάχη με την Ferrari, καθ’ όλη την διάρκεια της σεζόν και κατάφεραν να βγουν στην κορυφή παρά το γεγονός ότι η Mercedes W09 δεν έδειχνε σε καμία περίπτωση τόσο κυρίαρχη όσο οι τέσσερις προκάτοχοί της. Με 655 βαθμούς μάλιστα, η Mercedes σκόραρε τους λιγότερούς της από κάθε άλλη σεζόν στην υβριδική εποχή.
84 πιο πίσω τερμάτισε η Ferrari που βρέθηκε να διεκδικεί το πρωτάθλημα Κατασκευαστών έως τον προτελευταίο αγώνα της σεζόν. Η Ιταλική φίρμα πλήρωσε τα λάθη τόσο της ομάδας όσο και των πιλότων της και σε συνδυασμό με την αναταραχή που προκάλεσε η απώλεια του πολιτικού ηγέτη της, Sergio Marchionne το καλοκαίρι, έμεινε για δέκατη σεζόν χωρίς τίτλο.
Τρίτη, με μεγάλη διαφορά από τους ανταγωνιστές της ήταν η Red Bull. Η Αυστριακή φίρμα έμεινε στους 419 βαθμούς, σημειώνοντας ωστόσο τέσσερις νίκες, δύο με κάθε πιλότο της αλλά αδυνατώντας να είναι σε θέση να κοντράρει συστηματικά τις Mercedes και Ferrari για τον τίτλο. Την τέταρτη θέση, στην μάχη των ομάδων του ‘midfield’ κατέκτησε τελικά η Renault με 122 βαθμούς, με την Γαλλική ομάδα να στοχεύει να σπάσει την «τριαρχία» στην κορυφή του σπορ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια ύστερα από τρεις σεζόν restructuring που την έφεραν να κάνει σταθερά βήματα προόδου.
Την καλύτερη της σεζόν στην Formula 1 σημείωσε και η Haas, η οποία έμεινε μεν με την πικρία της αδυναμίας να πιάσει την Renault, τερματίζοντας με 93 βαθμούς, αλλά κατάφερε να μπει για πρώτη φορά στην πεντάδα, στην μόλις τέταρτη σεζόν της στο σπορ. Μάλιστα, ύστερα από μια πλουσιοπάροχη χορηγική συμφωνία με την Rich Energy για την επόμενη περίοδο και με το οδηγικό δίδυμο να παραμένει σταθερό, όλα δείχνουν πως η Haas ετοιμάζεται κι αυτή να κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός μέσα στις επόμενες σεζόν.
Στην έκτη θέση της κατάταξης τερμάτισε η McLaren. Η ιστορική Βρετανική ομάδα είχε μια πολύ απογοητευτική χρονιά, με μόλις 62 βαθμούς και δεν κατάφερε σε καμία περίπτωση να πλησιάσει στον στόχο της διεκδίκησης βάθρων και νικών που είχε θέσει στο ξεκίνημά της και ύστερα από την συνεργασία με την Renault για την παροχή κινητήρων για πρώτη φορά στην ιστορία της. Αντίθετα, η McLaren βρέθηκε άλλη μια χρονιά στα πολύ χαμηλά της κατάταξης και διασώθηκε βαθμολογικά από τις εκλάμψεις του Fernando Alonso στο «ρέκβιεμ» της καριέρας του.
Λίγους βαθμούς πιο πίσω, στους 52 ολοκλήρωσε την σεζόν η νεοσύστατη Racing Point Force India. Η Αγγλική ομάδα που αγόρασε την πάλαι ποτέ Force India του Δρ. Vijay Mallya, όταν αυτή τέθηκε σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης το καλοκαίρι, συμμετείχε με τους Esteban Ocon και Sergio Perez μόλις στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, αρχής γενομένης από το Spa, όταν και οι 59 βαθμοί της αρχικής συμμετοχής μηδενίστηκαν. Παρ’ όλα αυτά «σκαρφάλωσε» ως την έβδομη θέση της κατάταξης (αντί για την πέμπτη που θα είχε με τους συνολικούς βαθμούς) και θα είναι σε θέση να λάβει το αντίστοιχο χρηματικό έπαθλο στο τέλος της χρονιάς.
Μόλις τέσσερις πόντους πιο πίσω ολοκλήρωσε μια χρονιά αναγέννησης η Sauber. Η Ελβετική ομάδα που ξεκίνησε μια εμπορική και τεχνική συνεργασία με την Alfa Romeo από το τέλος της περσινής χρονιάς είδε την αγωνιστική της φόρμα να εκτοξεύεται φέτος και ξέφυγε από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας για πρώτη φορά από το 2015. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η καταλυτική παρουσία του νέου οδηγού της Ferrari, Charles Leclerc και η μερική «αφύπνιση» του Marcus Ericsson εξαιτίας της παρουσίας του Μονεγάσκου.
Στις τελευταίες δύο θέσεις της βαθμολογίας τερμάτισαν η Toro Rosso και η Williams. Η Ιταλική ομάδα στην πρώτη της σεζόν με την Honda χρησιμοποιήθηκε ευρέως από την Red Bull ως ‘testing bed’ ενόψει της συνεργασίας των Αυστριακών με τους Ιάπωνες από την επόμενη σεζόν και έτσι δεν ήταν πάντοτε σε θέση να διεκδικήσει καλά αποτελέσματα. Παρ ‘όλα αυτά, ο Pierre Gasly ανέβασε βαθμολογικά την ομάδα, καλύπτοντας και την πενιχρή συγκομιδή του Brendon Hartley και παίρνοντας την «αναβάθμισή» του ενόψει της επόμενης σεζόν.
Αντίθετα, η Williams βίωσε την πιο καταστροφική σεζόν της ιστορίας της μένοντας στον πάτο της βαθμολογίας με μόλις επτά πόντους και αναζητεί άμεσα ένα restart ώστε να ξαναμπεί στους δρόμους των επιτυχιών. Αυτή ήταν άλλωστε η μικρότερη συγκομιδή βαθμών για τους Βρετανούς από το 2011 όταν με τους Rubens Barrichello και Pastor Maldonado στο τιμόνι είχε μαζέψει μόλις πέντε πόντους σε 19 Grand Prix.
Η επόμενη σεζόν της Formula 1 είναι προγραμματισμένη να αρχίσει στις 17 Μαρτίου με το Αυστραλιανό Grand Prix στο Albert Park της Μελβούρνης και θα αποτελείται από 21 Grand Prix, τα ίδια με αυτά στο φετινό καλεντάρι. Η μόνη διαφοροποίηση θα είναι η αλλαγή θέσεων του αγώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες με αυτόν στο Μεξικό, με τα δύο Grand Prix να αλλάζουν σειρά διεξαγωγής. Τέλος αξιοσημείωτο είναι ότι στο Κινεζικό Grand Prix, τρίτο αγώνα της σεζόν, η Formula 1 θα γιορτάσει και τον 1000ο αγώνα στην 70χρονη ιστορία της.
Η επόμενη σεζόν θα μεταδοθεί στην Ελλάδα από την δημόσια τηλεόραση της ΕΡΤ, ενώ σε συζητήσεις για την ανανέωση της σύμβασής της με το σπορ για άλλα τρία χρόνια βρίσκεται και η συνδρομητική Cosmote TV.
Σύνταξη κειμένου: Κωνσταντίνος Μπουράμας
Επισκεφθείτε το Garagistas για περισσότερα νέα από τον κόσμο της F1!
