Το 1985 γεννήθηκαν πολλά παιδιά στην Ελλάδα. Κάθε ένα ξεχωριστό και πολύτιμο για την οικογένειά του. Μέσα σε αυτά και ο Θοδωρής. Ο νέος μεγαλώνοντας απέκτησε μια λατρεία για την άθληση και τις μηχανές.
Πιο μεγάλη όμως αγάπη, και πηγή ηρεμίας για εκείνον, ήταν οι καταδύσεις. Καταδυόταν με φίλους και εκπαιδευτές, και του άρεσε να χαλαρώνει παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας τον βυθό. Για επάγγελμα
του, διάλεξε να μπει στην αστυνομία, την οποία και υπηρετούσε ως ειδικός φρουρός, με τους συναδέλφους του να είναι περήφανοι για αυτήν την συνεργασία, με έναν τόσο συμπονετικό και φιλότιμο άνθρωπο, όπως έλεγαν, σαν και τον Θοδωρή.
To 2012 ενώ διέσχιζε την Λ. Μαραθώνος με την υπηρεσιακή μηχανή του, συγκρούστηκε με όχημα το οποίο παραβίασε τον κοκ. (κόκκινο φανάρι και παράνομη αναστροφή). Το αποτέλεσμα ήταν η πτώση του, πολλαπλά κατάγματα, και ένα μέρος της ζωής του χαμένο ανάμεσα σε πόνο, νοσοκομεία, φυσικοθεραπείες και αποκατάσταση. Όμως κατάφερε να νικήσει αυτόν τον αγώνα και να επανέλθει στις προηγούμενες δραστηριότητές του. Το δικαστήριο τον δικαίωσε το 2014 αποδεικνύοντας την υπαιτιότητα της άλλης οδηγού.
Ένα χρόνο μετά, 28 ετών ο Θοδωρής, απόγευμα Κυριακής 22/12/2013, διέσχιζε την Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο Χαλάνδρι, με την μηχανή του. Δεν είχε υπηρεσία την ώρα εκείνη. Την ίδια ώρα μια 83χρονη κυρία, επιχείρησε να περάσει κάθετα το οδόστρωμα της ίδιας οδού, από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση και με ελλιπή φωτισμό , και να κάνει έτσι τις μοίρες τους να συναντηθούν. Ο Θοδωρής μη μπορώντας να αποφύγει την κυρία, την χτυπά με την μηχανή του, και της προκαλεί θανάσιμους τραυματισμούς.
Μόλις αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, επέστρεψε στο σημείο και ζήτησε από έναν διερχόμενο οδηγό να καλέσει το ΕΚΑΒ και την αστυνομία, δηλώνοντάς του ότι ο ίδιος είναι αστυνομικός. Ενώ ο πολίτης έπαιρνε τηλέφωνο, ο Θοδωρής σοκαρισμένος και γεμάτος ενοχές από την αίσθηση υπευθυνότητας που τον διέκρινε, πάει στο γκαράζ του Δήμου Χαλανδρίου και αυτοπυροβολείται στο κεφάλι με το υπηρεσιακό του περίστροφο.
Την Κυριακή εκείνη, ένα τροχαίο με ένα θύμα, έκλεισε δύο σπίτια και μαυροφόρεσε δύο οικογένειες.
Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, που τους περίμεναν σπίτι αγαπημένα τους πρόσωπα, δεν ξαναγύρισαν ποτέ.Εντελώς άδικα, τερματίστηκε η ζωή τους. Και αν αυτό που μένει από την ιστορία, είναι προφανώς η ανατρεπτική, για μια κοινωνία γεμάτη εγκατάλειψη και αδιαφορία, ευαισθησία του νεαρού Θοδωρή, το πένθος είναι διπλό στην πραγματικότητα και εξίσου επώδυνο και για τις δύο οικογένειες.
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, όσο και αν οι προσωπικές αρετές είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Πάντα υπάρχουν τρόποι να διαχειριστούν καταστάσεις με λιγότερα θύματα από όσα ήδη έχουν προκληθεί.
Σημ.: Tα στοιχεία που αναφέρονται προέρχονται από δημοσιεύματα που αφορούν το περιστατικό.
Το κείμενο προέρχεται από την επίσημη σελίδα «ΙΑΒΕΡΗΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥΙΖΟΣ) fans club».
Πιο μεγάλη όμως αγάπη, και πηγή ηρεμίας για εκείνον, ήταν οι καταδύσεις. Καταδυόταν με φίλους και εκπαιδευτές, και του άρεσε να χαλαρώνει παρατηρώντας και φωτογραφίζοντας τον βυθό. Για επάγγελμα
του, διάλεξε να μπει στην αστυνομία, την οποία και υπηρετούσε ως ειδικός φρουρός, με τους συναδέλφους του να είναι περήφανοι για αυτήν την συνεργασία, με έναν τόσο συμπονετικό και φιλότιμο άνθρωπο, όπως έλεγαν, σαν και τον Θοδωρή.
To 2012 ενώ διέσχιζε την Λ. Μαραθώνος με την υπηρεσιακή μηχανή του, συγκρούστηκε με όχημα το οποίο παραβίασε τον κοκ. (κόκκινο φανάρι και παράνομη αναστροφή). Το αποτέλεσμα ήταν η πτώση του, πολλαπλά κατάγματα, και ένα μέρος της ζωής του χαμένο ανάμεσα σε πόνο, νοσοκομεία, φυσικοθεραπείες και αποκατάσταση. Όμως κατάφερε να νικήσει αυτόν τον αγώνα και να επανέλθει στις προηγούμενες δραστηριότητές του. Το δικαστήριο τον δικαίωσε το 2014 αποδεικνύοντας την υπαιτιότητα της άλλης οδηγού.
Ένα χρόνο μετά, 28 ετών ο Θοδωρής, απόγευμα Κυριακής 22/12/2013, διέσχιζε την Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο Χαλάνδρι, με την μηχανή του. Δεν είχε υπηρεσία την ώρα εκείνη. Την ίδια ώρα μια 83χρονη κυρία, επιχείρησε να περάσει κάθετα το οδόστρωμα της ίδιας οδού, από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση και με ελλιπή φωτισμό , και να κάνει έτσι τις μοίρες τους να συναντηθούν. Ο Θοδωρής μη μπορώντας να αποφύγει την κυρία, την χτυπά με την μηχανή του, και της προκαλεί θανάσιμους τραυματισμούς.
Μόλις αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, επέστρεψε στο σημείο και ζήτησε από έναν διερχόμενο οδηγό να καλέσει το ΕΚΑΒ και την αστυνομία, δηλώνοντάς του ότι ο ίδιος είναι αστυνομικός. Ενώ ο πολίτης έπαιρνε τηλέφωνο, ο Θοδωρής σοκαρισμένος και γεμάτος ενοχές από την αίσθηση υπευθυνότητας που τον διέκρινε, πάει στο γκαράζ του Δήμου Χαλανδρίου και αυτοπυροβολείται στο κεφάλι με το υπηρεσιακό του περίστροφο.
Την Κυριακή εκείνη, ένα τροχαίο με ένα θύμα, έκλεισε δύο σπίτια και μαυροφόρεσε δύο οικογένειες.
Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, που τους περίμεναν σπίτι αγαπημένα τους πρόσωπα, δεν ξαναγύρισαν ποτέ.Εντελώς άδικα, τερματίστηκε η ζωή τους. Και αν αυτό που μένει από την ιστορία, είναι προφανώς η ανατρεπτική, για μια κοινωνία γεμάτη εγκατάλειψη και αδιαφορία, ευαισθησία του νεαρού Θοδωρή, το πένθος είναι διπλό στην πραγματικότητα και εξίσου επώδυνο και για τις δύο οικογένειες.
Η αυτοκτονία δεν είναι λύση, όσο και αν οι προσωπικές αρετές είναι παράδειγμα προς μίμηση.
Πάντα υπάρχουν τρόποι να διαχειριστούν καταστάσεις με λιγότερα θύματα από όσα ήδη έχουν προκληθεί.
Σημ.: Tα στοιχεία που αναφέρονται προέρχονται από δημοσιεύματα που αφορούν το περιστατικό.
Το κείμενο προέρχεται από την επίσημη σελίδα «ΙΑΒΕΡΗΣ (ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥΙΖΟΣ) fans club».
